منهج تعامل شراح المعلقات مع الشواهد فی شروحهم

المستخلص
نظر به نقش شاهد در دانش‌های زبانی و ادبی و نیز اهمیت معلقات در ادبیات عربی و جایگاه شروح این چکامه‌های ارزشمند مقاله حاضر روش شارحان معلقات در استعمال شواهد مختلف قرآنی، حدیثی، شعر و مثل را با روش توصیفی ـ تحلیلی بررسیده است.
یافته‌های پژوهش بیانگر آن است که شارحان توجه شایانی به شاهد داشته و این شواهد کاربردهای مختلفی چون شرح واژگان مشکل، تأکید معنی، توضیح مسئله‌ای نحوی یا صرفی، بیان نکته‌ای بلاغی، یا اشاره به قضایای آوایی و عروضی داشته‌اند.
الكلمات الرئيسية
روش؛ معلقات؛ شروح معلقات؛ شیبانی؛ نحاس؛ زوزنی؛ تبریزی؛ شاهد