جلوه‌های پایداری در اشعار محمد العید

ترسیم مبارزات و رشادت‌های یک ملت در برابر بی‌عدالتی‌ها و ستم بیدادگران، یکی از درون­مایه‌های شعر عربی از گذشته تا کنون است که در دوره‌های مختلف حیات شعر عربی، جلوه و نمود خاصی به خود گرفته است. در دورۀ معاصر که اغلب کشورهای عربی به نوعی زیر کنترل شدید استعمار و استعمارگران به سر می‌بردند، یکی از دغدغه‌های اصلی برخی شاعران، مبارزه با این بیدادگری‌ها و ترسیم مبارزات و رشادت‌های مردم است؛ لذا آنها با قلم خویش به مبارزه برخاستند و اشعار خود را در خدمت مبارزات ملت خویش قرار دادند. محمد العید از جمله این شاعران است. وی که از شاعران برجسته معاصر به شمار می‌آید، شعر خویش را در خدمت مبارزات ملت خود قرار داد تا جایی که اشعار او تصویرگر نهضت الجزایر و مراحل مختلف آن و ثبت دقائق انقلاب آن دیار است. از آنجا که توصیف قهرمانی‌ها و مبارزات و پایداری مردم الجزایر در جریان نبرد الجزایر، درون­مایه اصلی اغلب اشعار وی است؛ لذا مقاله حاضر بر آن است تا با روشی توصیفی- تحلیلی به بررسی اشعار این شاعر الجزایری پرداخته و جلوه‌های مقاومت و پایداری را استخراج و به تحلیل محتوا و مضمون آن بپردازد تا از زوایای پنهان اشعار این شاعر پرده برداشته، آن‌را بیش از پیش به خوانند گان معرفی کند. بررسی درون‌مایه‌های پایداری در شعر این شاعر بیانگر این است که وی با لحنی حماسی و پرطنین اما زبانی ساده و بی‌پیرایه، زبان به وصف وقائع و حوادث جاری در الجزایر، در جریان مبارزه علیه استعمار گشود و روحیه جهاد و مبارزه در وی موجب شد تا استعمارستیزی بارزترین و بیشترین نمود مقاومت و پایداری در اشعار وی گردد.
واژگان کلیدی
شعر الجزایر، شعر معاصر، محمد العید، استعمارستیزی، پایداری.