تصویر غزل در دیوان ابوفراس حمدانی

چکیده
غزل استوارترين گونة شعر غنايي و نغمه‌اي است نوازنده كه از دل برمي‌خيزد و پشتوانه‌اي جز عاطفة رقيق بشري ندارد. اين مقاله كوششي است به‌منظور شناخت و معرفي هنر غزل‌سرايي ابوفراس، شاعر نامدار حمداني، و تحليل عوامل و انگيزه‌هاي مؤثر در ساخت اين گونة شعري. اين مفهوم اصيل به دو صورت «نسيب» و «پاره‌هاي كوتاه مستقل» در شعر سراينده بروز يافته كه در اين جستار، با تعيين شمار ابيات و تصاوير بلاغي به‌كاررفته در هر كدام و نیز با استناد به شواهد و روایات تاریخی، به بيان ويژگي‌هاي گوناگون آن‌ها پرداخته شده است. تحليل محتوايي نشان مي‌دهد كه غزل‌ مستقل شاعر بيشتر به‌منظور سرگرمي و درراستاي همراهي با روح عصر سروده شده و تغزل او، با آنكه ازحيث تصاوير شعري رويكردي سنتي دارد، ازنظر بافت رواني داراي امتيازاتي است كه شرايط روحي و شخصيتي شاعر را به نمايش مي‌گذارد و اغلب با موضوع محوری قصايد هماهنگ است.
واژگان کلیدی
ابوفراس حمداني، شعر غنايي، غزل مستقل، نسيب (تغزل)، عصر عباسی