بررسی و نقد کتاب البلاغة و تحلیل الخطاب

ظهور دانش هرمنوتيک يا تأويل متن در دو سدۀ اخير باز بودن قرآن کريم را در برابر تفسيرهای نو بیش از پیش به ميدان بحث آورده و چالش ميان محافظه‌کاران و اصلاح‌طلبان را در فهم اسرار آن دو‌چندان کرده است. از دستاوردهای اين تحقيق، گذار از جمله‌محوری در تحليل استعاره‌های زبانی و گشودن چشم‌انداز متن در فضای استعاره و مجاز است. اين دستاورد نتيجۀ ژرف‌نگری دورۀ معاصر در پژوهش‌های زبان‌شناختی با رويکرد متن‌محوری است. همچنين، بر‌اساس نتايج به‌دست آمده، استعاره نه فقط آرايه‌ای ادبی، بلکه فرايندی است که تمام ابعاد زندگی بشر را فرا‌گرفته و آدمی در استعاره به زندگی خود ادامه می‌دهد و به آن معنا می‌بخشد. فکر، رؤيا، بازی و … همه استعاره‌اند و با استعاره است که موجوديت آدمی معنا پيدا می‌کند. کتاب البلاغة وتحليل الخطاب اثر حسين خالفی، که در این کتاب در‌صدد بررسی و نقد آن هستیم،در تلاش است، با استفاده از شگرد گفتمان‌کاوی، عدم تقابل مجاز با حقيقت را اثبات کند و ديدگاه تأويلی را در خدمت فهم بهتر قرآن کريم و ساير متون مقدس قرار دهد.
واژگان کلیدی
بلاغت، گفتمان‌کاوی، البلاغة وتحليل الخطاب، حسين خالفی.