اسلوب احتباک در قرآن کریم

قرآن کریم بهترین و برترین نمونه والای فصاحت و بلاغت است که هر کس بنا به قابلیتها و درک و فهم خویش می تواند از این دریای بی کران بهره ببرد. اسلوب احتباک از صور ایجاز حذف و یکی از مباحث مهم در علم معانی است که در شیوه بلاغی قرآن کریم نیز بکار رفته است. این اسلوب با قرینه هایی مقابل یکدیگر در صدر و ذیل سخن نمایانگر می شود و مخاطب با جستجوی دقیق و بررسی قرینه ها، محذوفها را در سخن متکلم درمی یابد. احتباک به مقتضای حال و مقام انواع گوناگونی همچون احتباک متشابه، احتباک متناظر، احتباک مثبت و منفی و احتباک ضدی دارد که به شیوه ای لطیف و زیبا در قرآن کریم بکار رفته است. این مقاله سعی دارد کاربرد اسلوب احتباک را در قرآن بررسی کند و با ذکر نمونه و اشاره به دیدگاههای مفسران به توضیح آن بپردازد.پژوهش حاضر نشان می دهد در این اسلوب گاهی لفظ مفرد و گاهی جمله، حذف گردیده است و اغراض این اسلوب شامل احتراز از عبث، تعظیم و تحقیر است.